Kadere yenilmek istediğinde bırakırsın kendini ; güçsüz zayıf hiçlik benliği sarıp sarmalar bedenini... Ruhun bu apansız duyguyla çepe çevre sarılı boğuşmaya mecali kalmamış beklemektedir!Ne kimse önemlidir onun için nede kimsecikler..Varlığının değerini görmemeyi seçip değersizleştirir tüm kainatı.Oysaki yaşam hiç umulmadık yerlere umulmadık bakış açılarıyla kalbimizi mutluluğa açan bir sihir taşır.Sevmek isterken bile o isteme çabasıyla severiz.Ne istersek olumlu yada olumsuz hiç farketmeden neyi çok istediğimizin bir önemi olmadan hayat onu karşımıza allı pullu giydirerek sunu verir.işte karşınızda...Orda sizin olmuş..illa ki olmalı dediğiniz olmadı diye üzülmeyin kainatın pırıltıları o şeyi istemenizin süresini doldurmanız için beklemektedir.İnsan mutluysa eğer baktığı herşey de mutluluğu görür hisseder yaşar ve öğle yorumlar.Ruh halimizdir bize bu gelgitleri yaşatan.yaşamı bi çırpıda bitirmekte ellerimizde,,Oynaya oyna eylenmekte..bu hür iradenin çerçevesi ne güzel bir profil resmi öğle değil mi?Belki duygusundan sıyrılıp aynaya baktığımız kişiye ne çok benlikler yükleyip hep biz ötekileşme çabasına giriyoruz.bir başkası olmak için makyaj b başkası olmak için kahkaha belki sakal tıraşı oluyoruz ve görmüyoruz özün ne istediğini.Dış cilanın ömrü ne kadar 24 saat bilemedin 12 saat öğle mi dersin?..Ruhunun makyajını ne zaman yapmayı planlar ve yaparsan hayatının anlamının tercümana gerek kalmadan bir çırpıda okunduğunu ve ne güzel bir dille yazıldığını idrak edersin.Önemli olan ne biliyormusunuz benlik duygusunu hiçlik duygusuna çevirmek için çabalamayı sevmektir.Bu mükemmel değerin kıymetini bilmek gerekir.
Sevgiyle,Merhametle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder